H LostinAthens "χάνεται" "Στην κουζίνα ενός συγγραφέα", ένα ποίημα μαγειρικής και αγάπης του Κωνσταντίνου Γυπαράκη από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές.
Γιατί να χαθείς κι εσύ…
- Για την απόλαυση να «χρωματίσεις» την κάθε σελίδα του βιβλίου με όλες εκείνες τις γεύσεις που θα αναδυθούν από τους γαστρονομικούς σου πειραματισμούς.
- Αυτό το ποίημα μαγειρικής θα κατασκηνώσει μόνιμα στην κουζίνα σου και θα την πλημμυρίσει με το πολυτιμότερο μπαχαρικό της ζωής την αγάπη.
- Γιατί μέσα σε κάθε συνταγή θα ανακαλύψεις μουσικές επιλογές για να συνοδεύσεις τα πιάτα σου.
- Το «τι να μαγειρέψω σήμερα» γίνεται ένα παιχνίδι αισθήσεων ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του βιβλίου.
- Γιατί ολόκληρο το βιβλίο σε προσκαλεί σε ένα γαστρονομικό roadtrip με συνεπιβάτες τους εραστές της ζωής.
- Οι άντρες αναγνώστες θα ανακαλύψουν έναν παράδεισο μυστικών για το πώς να την κάνουν να τους ερωτευτεί για πάντα.
- Οι γυναίκες αναγνώστριες θα αφεθούν στην δίνη του έρωτος που αφήνει το κάθε ποίημα ως επισφράγιση ολοκλήρωσης πίσω από κάθε συνταγή.
Πιάτα που ξεχωρίσαμε:
Ψαρονέφρι με Mahler:
«...Το ψαρονέφρι είναι ένα κρεβατάκι που αν ξέρεις να το περιποιηθείς σου προσφέρει μια τερψιλαρρύγγια έκσταση, συγκρινόμενη μόνο με ένα αναπάντεχο φιλί δροσιάς, σε μια έρημο καύσωνα θλίψης. Φαγητό για αμετανόητους εραστές της ζωής κυμάτων εκπλήξεων…»
Αστακομακαρονάδα:
«Ο αστακός είναι πονηρός. Δεν τον ξεγελάς εύκολα. Οπότε εμείς ξεκινάμε χοντροκόβοντας κρεμμύδι και σκόρδο. Τα τοποθετούμε στο τηγάνι μας και ρίχνουμε μια συννεφιά αλάτι πιπέρι από πάνω τους σε φάση «Το φεγγάρι πάνω Θέ μου». Λίγο λάδι. Κουφάλα ο αστακός. Γνωρίζει ότι ακούμε Frank Zappa ή John Coltrane όταν μαγειρεύουμε, οπότε δεν ανησυχεί. Έχουμε βάλει Τόλη. Στα κλεφτά ρίχνουμε μια ιδέα ζάχαρη, σαν την μετάληψη ένα πράγμα, και μετά θυμάρι κι ανακατεύουμε. Ήρθε η ώρα του Μάκη, «αν μου ζητήσεις να πεθάνω και να πάψω πια να ζω». Ο αστακός μας είναι βλάκας, δεν καταλαβαίνει. Ίσα ίσα που έχει έρθει στο τσακίρ κέφι. Κι εκεί απάνω η μαχαιριά τον έκοψε στη μέση. Πρόλαβε να πει «γλυκά πονούσε το μαχαίρι». Τόλης…»
Κρεμμυδόσουπα:
«Άντε τώρα να φανταστείς δεκαετίες πίσω ότι που έτρωγες μικρός, παραλλαγμένο βέβαια, ένεκα οι θεσμοί της ανέχειας, αποτελούσε must φαγητό after στο Παρίσι, πάσης φύσεως επαναστατών, στην κατεύθυνση του πλούτου. Τες πάντων. Θέλουμε έξι κρεμμύδια κόκκινα, στο μέγεθος μιας κλειστής παλάμης γυναίκας ερωτοχτυπημένης. Αυτά είναι πιο γλυκά, πιο πιασάρικα φιλιών, κάνουμε σώμα με την προσδοκία, αφήνουν κατά μέρος της αψάδα των άσπρων και λειτουργούν ως καλώς αγωγός των επιθυμιών πάσης φύσεως. Τα κόβουμε σε ροδέλες ποδηλάτου για ανώμαλο δρόμο…»
Ούτε λίγο ούτε πολύ 82 ακόμα συνταγές σας περιμένουν για να χαθείτε στη μέθεξη των υλικών τους….
Μπορείς να βρεις το βιβλίο εδώ!
Αλλά και να επικοινωνήσεις με τον ίδιο τον συγγραφέα, στην προσωπική του σελίδα στο Facebook
Μέρος της φωτογράφισης έγινε στο Τρανζιστοράκι ~η συχνότητα της παρέας~