Τα πάθη είναι έννοια την οποία ο Αριστοτέλης χρησιμοποιεί στα ηθικά έργα του (κυρίως στα Ηθικά Νικομάχεια), στη Ρητορικὴ και στο Περί ψυχής. Κατά τον φιλόσοφο είναι ενδεικτικά τα εξής: η επιθυμία, η οργή, ο φόβος, το θάρρος, ο φθόνος, η χαρά, η φιλία, το μίσος, ο πόθος, η ζήλεια και η ευσπλαχνία.
Επίσης, θεωρεί ότι τα κοινά πάθη ενίοτε χρειάζονται, αλλά ότι είναι απαραίτητο κάθε ανθρώπινο ον να μάθει πώς να τα ελέγχει με τον σωστό τρόπο, στον σωστό χρόνο.
Ένα οδοιπορικό μέσα στην πόλη, μέσα σε χαμένα πάθη.
Η κάθε μέρα μοιάζει Μεγάλη για να βρεις όσα έχασες...
Μεγάλη Δευτέρα. Της Επιθυμίας.
Ξέβαψες;
Μ' αρέσεις κι έτσι.
Μεγάλη Τρίτη. Της Οργής.
Άσε το νερό να τρέξει.
Δεν με νοιάζει το αύριο.
Μεγάλη Τετάρτη. Του Πόθου.
Πάλι για εσένα θα γράψω.
Η κάθε λέξη έχει το όνομα σου.
Μεγάλη Πέμπτη. Του Φόβου.
Φοβάμαι την μέρα που δεν θα μπορώ να αγγίξω τα χέρια σου.
"Νίπτω τας χείρας μου"
Μεγάλη Παρασκευή. Του Φθόνου.
Την ζηλεύω που είναι πάντα μπροστά μου. Άπιαστη. Δεν θέλω να μένω πια πίσω της. Θέλω να περπατήσω δίπλα της.
Μεγάλο Σάββατο. Του Θάρρους.
Θα σε προσπεράσω.
Κυριακή του Πάσχα. Της Χαράς.
Δεν πιστεύω στην τύχη.
Πιστεύω στο έλεος σου πως θα ξανάρθεις.
