Τώρα. Θα γράψω για εσένα.
Ησυχία.
Όταν σταμάτησε ο κόσμος.
Εκεί σε συνάντησα.
Πως αλλιώς.
Α. Φου!
Τι κρίμα που δεν καταστραφήκαμε.
Τι κρίμα.
Σε ήθελα για φινάλε μου.
Να μην υπάρχει αύριο.
Αμέ.
Στο είπα.
Δεν είδες;
Και δεν θυμάμαι.
Έχω στερέψει.
Από αίμα.
Άκουσες;
Θα γίνω η δασκάλα σου.
Ποιος νοιάζεται;
Μου είπαν κάπου για έναν θεό.
Μα είμαι κουρασμένη για να τον βρω.
Θα βρέξει.
Ακούς;
Στείλε μου. Στείλε με.
Όλοι μιλούν για την βροχή.
Ξέρεις τι θα φορέσω;
Εκείνο το μπλε που σε ξελογιάζει και λίγο πράσινο από τα μάτια σου.
Πες στην μητέρα σου να μην σε περιμένει.
Θα πέσουμε.
Άτακτοι και λησμονημένοι.
Κι έχει κατιτίς το τακτικόν όπως άτακτα τα παίρνει όλα στο σύμπαν ο θάνατος.
Λιονταριού ορμή πάνω στο μαστίγιο του θηριοδαμαστή μας.